ACIS

ACIS

Fauni et Simaethidis nymphae fil. pulcherrimus pastor Siculus, quem cum Polyphemus amaret, et ab eo sperneretur, ab eodem saxo illisus periit: cuius Galatea miserta in fluvium (alias fontem) sur nominis permutavit, qui in Aetna monte oriens in inâre Siculum defertur, Ovid. Met. l. 13.

- - - - Acis in amnem

Versus - - - -

Idem Fast. l. 4.

Praeterit et ripas, herbifer Aci, tuas.

Sic dictus autem παρὰ τὸ ἀκίδι ἐοικέναι τὰ ῥεύματα, inquit Theocriti Scholiastes. Bochart. a Syro Gap desc: Hebrew achis deductum putat, quod festinare, vel citum esse significat. Freddo nunc ab eius frigiditate, teste Tho. Fazello. Leander eundem cum Batheo Ptolemaet putat. Meminit eius Theocritus Idyl. 1.

Οὐ γὰρ δὴ ποταμοῖο μέγαν π῾όον ἐίχετ᾿ Α᾿νάπω,

Οὐδ᾿ Αἴτνας ςκοπιὰς οὐδ᾿ Α῎κιδος ἱερὸν ὕδωρ.

Idem Idyl. 11. Eius Ψυχρὸν ὕδωρ vocat. Hesych. Α῎κις, ποταμὸς εν Κατάνῃ.Acius dicitur Antonino. Meminit et Silius l. 14.

Quique per Aetnaeos Acis petit aequora fines,

Et dulci gratam Nereida perluit undâ

Aemulus ille tuo quondam Polypheme calori,

Dum Fugit agreste violenti pectoris iram,

In tenues liquefactus aquas evasit et hostem,

Et tibi victricem, Galaten, immiscuit undam.

Prima syllaba corripitur a Claudiano, De Raptu Proserp. l. 3.

Lucus erat prope flumen Acin, quem candida praefert

Saepe mari, pulchroque secat Galatea natatu.

Eôdem modô in veteri epigrammate nondum edito:

Diffugiens pontum, silvas Galatea peragrat,

Custodem ut pecorum cernere posset Acin.

Nam teneros gressus infigit sentibus ardens,

Nec tamen alta pedum vulnera sentit amor.

Ipsa Cupidineae cedunt elementa Pharetrae,

Cuius et in mediis flamma suburit aquis.

Atqui non tanta est huius epigrammatis auctoritas, ut priorem syllabam communem credamus, ideoque doctissimus N. Heinsius legit,

Lucus erat prope flavum Acin. - - - -

Et ita Cluverius in antiquissimo codice prius invenerat. Flavos Poetis fluvios dici quis nescit? Sic Flavus Tyberis Lycormas, Alpheus, etc. Acis etiam Siphnos dicebatur Plin. l. 4. c. 12. Monet haec fabula, unirianimos eorum non posse, qui mutuâ antipathiâ colliduntur, et insolentem inimicum caute fugiendum. Vide Acilius et Acithius. Nic. Lloydius.